Bloedverlies
Over de menstruatie werd bij Whitney vroeger niet gesproken.”Ik wist niet eens dat ik ongesteld kon worden. Nu is iedereen daar heel open over maar ik wist niet wat mij overkwam. Op mijn tiende begon de ellende. Soms was ik vijf weken of zelfs twee maanden aan het bloeden. Dan bleef het een weekje weg en vervolgens begon het weer.”
Whitney heeft type drie PCOS. “Hoger testosteron en lager oestrogeen. Mijn eierstokken zitten vol met blaasjes. Ik heb geen overgewicht en ben juist altijd heel smal geweest.” Daarnaast heeft ze last van overbeharing op haar kin, bovenlip, benen en armen. Terwijl het haar op haar hoofd juist weer dun is. “Ik voel me zo niet vrouwelijk. Je ziet op TV altijd vrouwen met mooi, dik en veel haar. Bij mij is er bijna niets van over. Daarbij heb ik ook nog acne.”
Bij Whitney helpt de pil niet, het gaat er dwars doorheen en dat doet ook emotioneel veel. “Daar raak je van in de put. Ik weet nog dat het bloedverlies vroeger zo erg was, dat het langs mijn been droop. Toen deed ik snel mijn jas erover en fietste ik naar huis, maar dat vergeet je nooit meer. Als veertienjarig meisje schaam je je dan zó erg…”
Als iemand nu had gezegd ‘doe dit dan is het over’ had ik het gedaan. Maar dat is er niet.
Op haar negentiende ging ze voor het eerst naar het ziekenhuis. “Ik durfde toen geen inwendige echo te laten maken maar aan mijn bloedwaarden zagen ze dat er iets niet klopte. Toch zeiden ze toen dat het niet zoveel uitmaakte. Dat zou wel goed komen als ik ouder werd.”
Kinderwens
Eigenlijk wist Whitney al dat een kindje krijgen niet makkelijk zou gaan omdat haar menstruatie zo onregelmatig was. “Omdat we een kinderwens hadden, zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Maar ik kon na zeven maanden terugkomen.” Een week na het stoppen met de pil ging het weer mis. “Ik liep helemaal leeg. Je wordt gewoon niet geloofd. Alsof ik mijn eigen lichaam niet ken.”
Ik wilde gewoon een kindje, geen poespas en medische laboratoria.
Daarna mocht ze toch voor een echo langskomen en daar zag de co-assistent meteen dat het om PCOS ging. “Ik wist toen niet wat het was maar ik kreeg ook geen uitleg. Ik kon meteen door naar de fertiliteitsafdeling.” Daar kreeg ze clomid. “Ik was net bezig met clomid en toen verliep het allemaal heel apart. Zowel ik als mijn man kregen hele gekke vragen. En ze namen tien tot vijftien buisjes bloed bij mij af op een lege maag. Op forums zag ik dat dat helemaal niet gebruikelijk was.”
Vervolgens kwam de aap uit de mouw. “Ze wilden mij en de baby zodra ik zwanger zou worden genetisch gaan testen. Ik moest dus dienen als proefkonijn zonder daar zelf van af te weten. Toen ik aangaf dat ik dat absoluut niet wilde, wilden ze mij niet meer behandelen. Ik wilde gewoon een kindje, geen poespas en medische laboratoria.”
Fertiliteitskliniek
Uiteindelijk hebben Whitney en haar man de rechtszaak gewonnen en zijn ze naar België gegaan. “Daar kregen we geen rare vragen. We zijn daar drie jaar bezig geweest. Daar heb ik ook nog clomid geprobeerd maar ik kreeg er hele rare hartkloppingen van en het sloeg niet aan. Vervolgens zijn we met IUI en spuiten begonnen.” Het was meteen raak maar helaas eindigde de zwangerschap in een miskraam met vijftien weken en daarna nog een miskraam met zestien weken. “De tweede miskraam was te heftig. Ik heb een week in het ziekenhuis gelegen omdat ze dachten dat het buitenbaarmoederlijk was maar dat bleek niet zo te zijn.”
Daarna hebben Whitney en haar man een pauze ingelast. In 2018 zijn ze vijf maanden gestopt. Ze hebben nog genetische testen laten doen om te kijken of er wellicht een mismatch tussen hun DNA was maar dat bleek niet zo te zijn. Vervolgens hebben ze nog een keer IUI gedaan en dat was raak.
Negen maanden lang was Whitney misselijk. “Ik kon niets eten of ruiken. Alles en iedereen stonk. Maar je neemt het voor lief want je hebt er al die tijd naartoe gewerkt.” Met 33 weken groeide ze niet echt meer goed en met 36 weken en vijf dagen is ze ingeleid. “Dat ging goed tot 7cm maar vervolgens begon haar hartslag te stijgen en kreeg ik een spoedkeizersnede. Omdat ik niet goed verdoofd was, kreeg ik volledige narcose. Je hebt een droombeeld bij je bevalling en die droom kwam totaal niet uit. Ik had haar als allerlaatste vast, pas drie uur na de bevalling.”
Whitney was uiteraard onwijs blij met haar gezonde baby Xanne. “Ze deed het super. Ze hoefde maar een paar dagen in het warmtebedje en na vijf dagen mochten we naar huis.”
Met een keizersnede moet je een jaar wachten en dat doen Whitney en haar man ook. Nu volop genieten van baby Xanne. Volgend jaar juni willen ze voor een tweede kindje gaan. “Ze moet een broertje of zusje erbij. Ik kom zelf uit een gezin van acht en kan mij niet voorstellen dat ze alleen blijft.”
Natuurlijke behandelingen
Naast het medische traject is Whitney gezonder gaan eten om te kijken of dat iets zou uitmaken voor haar symptomen. Dat deed het niet maar ze eet nog steeds gezond. Daarbij sport ze veel, drie tot vier keer in de week drie kwartier. “Daardoor is mijn lichaam meer in balans. Als ik mijn lichaam niet uitdaag dan word ik heel moe.”
Daarbij heeft ze acupunctuur in combinatie met chinese kruiden gedaan. “Als ik gezond eet, om de twee weken acupunctuur doe en de kruiden neem dan gaat het meestal wel goed. Toch als mijn geest heel onrustig is, dan werkt het niet. Wanneer ik dan de rust en balans terug weet te krijgen, gaat het meestal weer beter.”
Ook tijdens het medische traject heeft Whitney acupunctuur gedaan. “Tijdens de eerste IUI alleen acupunctuur, en bij de tweede en derde ook de kruiden. Tot twaalf weken ben ik doorgegaan, ook voor de innesteling. De kruiden helpen ook voor mijn gemoedstoestand, daardoor heb ik meer rust.”
Cyclus
De cyclus van Whitney is nog steeds niet helemaal gereguleerd. “Als iemand nu had gezegd ‘doe dit dan is het over’ had ik het gedaan. Maar dat is er niet. Soms is het zo frustrerend, ik wil er gewoon van de pijn en het bloeden af zijn. Het fijne ervan is wel weer dat ik het in ieder geval ergens aan kan linken. Ook naar anderen toe. Ik schaam mij nergens meer voor en ben er heel open over. Anderen begrijpen het dan ook beter. Vroeger kreeg ik dingen als ‘dan ga je toch even op vakantie en dan ben je zo zwanger’. Maar zo werkt het natuurlijk niet.”
Luister naar je gevoel
“Twijfel niet aan je eigen gevoel. Als je het niet vertrouwt, ga naar een arts en probeer die te overtuigen. Geef aan dat je wilt weten of er iets mis is. Laat je niet afschepen met ‘dat komt wel goed’ en ‘gaat wel over’. Geen arts kan voor jou bepalen hoe jij je voelt. Ook op school moeten meiden er meer over gaan praten zodat er meer openheid is en dat je je niet hoeft te schamen als bij jou de menstruatie anders is.”
Update
Whitney geeft twee maanden later via de mail. “Het gaat heel erg goed met Xanne, ze is flink gegroeid. Ondertussen komen de tandjes door en loopt ze al bijna, en dat met 8 maanden. Mijn baby is al groot…”
Ook haar cyclus is nu gereguleerd. “Ondertussen is mijn cyclus door de acupunctuur en kruiden nu 32 dagen. Ik heb eindelijk een cyclus, ik ben zo blij. En dit is nu al 2 maanden zo. Vanaf nu gaan we starten met het ontwikkelen van goede follikel zodat ik volgend jaar kan gaan proberen om op een natuurlijk manier zwanger te worden. Ik hoop het zo. Daarbij ben ik gestart met een koolhydraatarm dieet en daarmee merk ik behoorlijk veel verschil met alles.”
Naast Chinese Geneeskunde heeft Whitney nu ook Osteopathie ingezet. “Afgelopen week ben ik nog bij een osteopaat geweest en dit heeft mij heel veel inzichten gegeven. Er zit een blokkade in mijn lijf en daar ga ik de komende tijd aan werken. Alles in combinatie met de acupunctuur, kruiden, supplementen en osteopathie. Ik heb er vertrouwen in.”
