En dan zegt de gynaecoloog: “Je hebt PCOS en je kunt er niets aan doen. Zwanger worden zal heel lastig worden, of onmogelijk zijn. Mocht je een kinderwens hebben, meld je dan maar weer hier en dan beginnen we meteen met een behandeling.’”Je krijgt nog een hand, een bemoedigende glimlach en voor je het weet sta je weer buiten.
Een situatie als deze zal voor veel van jullie herkenbaar zijn. Tenminste, het is iets dat ik in mijn werk als kinderwenscoach vaak te horen krijg.
De een weet op jongere leeftijd al dat zij PCOS heeft, de ander komt er achter wanneer zij stopt met de pil en de menstruatie uitblijft. Hoe je reageert op zo’n mededeling is voor iedereen anders. Misschien ben je nog helemaal niet bezig met of je kinderen zou willen en zie je het als iets voor latere zorg. Je schuift het voor je uit.
Actieve kinderwens
Maar wat als je wel een actieve kinderwens hebt en liever gisteren dan vandaag? Dit was ongetwijfeld niet het idee dat jij had bij zwanger worden. Een medisch traject, daar is niets romantisch aan. Eerder onzeker, beangstigend zelfs. Hoe ziet zo’n behandeling er eigenlijk uit? Je hebt wel eens gehoord dat het zwaar en ingrijpend is. Ziekenhuisafspraken, testen, prikken, hormonen spuiten, wachten. En wat is de kans van slagen? Alle scenario’s spoken door je hoofd. Het komt hoe dan ook even binnen. Hoe ga je daar mee om?
De ‘juiste’ manier
Nu kan ik je tips geven en vertellen wat je moet doen. Hoe jij moet omgaan met jouw situatie, wat de ‘juiste’ manier is. Als er echter iets is wat ik heb geleerd in zowel mijn werk als in mijn eigen ervaringen: iedereen is anders en iedereen ervaart het anders. Je kunt balen en het vertrouwen verliezen. Misschien ben je boos, verdrietig. Waarom ik? Of ben je juist blij en opgelucht dat je weet wat er aan de hand is, dat er mogelijkheden zijn en je nog niet hoeft op te geven. Je voelt je juist geholpen.
Bewust stilstaan
Daarom wil ik je vragen: ga eens terug naar dat moment dat jij de diagnose PCOS kreeg. Hoe was dat voor jou? Waar was je? Kwam het als een verrassing of had je al een vermoeden? Welke gevoelens kwamen er naar boven? Ben je je meteen gaan verdiepen? Heb je actie ondernomen? Of heb je je er bij neergelegd? En hoe voelt het nu?
Sta even bewust stil. Maak even bewust tijd. Voel eens wat het met je doet. Schrijf het op, maak een tekening, een collage. Geef je gevoel de ruimte. Laat het het gevoel er zijn, het is goed.
